'De berentafel' verscheen in 2020 bij uitgeverij Clavis.

Een meisje wordt wakker in een onbekend bed, in een onbekend huis, met mensen die Frans tegen haar spreken. Om haar hoofd zit een verband, maar daaronder lijkt het leeg: niets herinnert ze zich nog, niet eens haar eigen naam. 'Je heet Marie,' zegt de mevrouw die zich Maman noemt, maar waarom voelt de naam dan alsof hij niet bij haar hoort? En waarom zijn er geen kleren van vroeger, geen speelgoed van vroeger, geen vriendinnen? Stap voor stap ontrafelt Marie het geheim. Stap voor stap komen beelden van vroeger weer haar hoofd binnen, dankzij een kerstboompje van hout, beren die haar aan mensen denken en een sjaal met het liefste luchtje van de wereld.   

"De berentafel  van Martine Glaser is een mysterieus, gevoelig, poëtisch geschreven kort verhaal. Een novelle vol emotie en spanning. Stilistisch mooi en zorgvuldig, inhoudelijk gevoelig en ontroerend. Geschikt voor geoefende lezers vanaf elf jaar."

Rob van Veen in 'Levende Talen Magazine'. 

 

 

"Er is iets niet in orde. Meneer Norbert en zijn vrouw zitten stijf en kaarsrecht naast elkaar en ze zeggen geen woord.

Misschien komt het door het onweer, denkt Marie. Het barstte los toen ze in de auto stapten en nu flitsen de bliksems omlaag alsof ze haast hebben, de een na de ander. De donder dendert over de heuvels als een goederentrein en al zwiepen de ruitenwissers nog zo snel, de regendruppels zijn steeds net iets sneller. Marie kijkt naar al dat geweld, maar bang is ze niet: niet voor het onweer en niet voor het zwijgen van de mensen voor haar. Met de sjaal tegen haar wang kijkt ze naar hun starre achterkanten en voor het eerst weet ze het zeker: ze is niet Marie Duval. Ze hoort honderd keer meer bij de sjaal dan bij die mensen voor haar.'